Jesteśmy spadkobiercami

Wiara w jedynego Boga - Stwórcę i opiekuna świata i człowieka narodziła się w Ziemi Świętej .
Jest to niewielki obszar w zachodniej części Azji, nad brzegami Morza Śródziemnego, po obu stronach rzeki Jordan.
W II tysiącleciu p. n .e. semicki lud Izraelitów wierzył, że istnieje tylko jeden Bóg, który jest bytem osobowym, niematerialnym i bezcielesnym.
Bóg stworzył świat widzialny i niewidzialny oraz człowieka, jako swoje najwspanialsze dzieło.
Synowie Judy (w j. polskim z j. romańskich- żydzi) starali się żyć według zaleceń spisanych w 5 księgach Starego Testamentu.
Znali wieczyste przymierze, jakie Bóg zawarł z człowiekiem obiecując mu ochronę i pomoc w zamian za podporządkowanie się Bożym nakazom.
Ludzie przez swoje nieposłuszeństwo zerwali przymierze z Bogiem i utracili raj, w którym umieścił ich Bóg.
Żyją teraz na ziemi pełnej zła, grzechu i śmierci, a utracony raj może im przywrócić Zbawca, na którego żydzi dotąd czekają.
Przeszło 2 tysiące lat temu rozpoczęła się nowa era w dziejach ludzkości.
Część żydów uwierzyła, że wyczekiwany Zbawiciel - Syn Boży przyszedł na świat w ziemi Judzkiej w Betlejem k.Jerozolimy za panowania króla Heroda. Miał zawrzeć z ludźmi Nowe Przymierze.
Wcześniej zwiastowany przez Anioła Gabriela narodził się z Marii Panny, córki Joachima i Anny w rodzinie Józefa, syna Dawida.
Dziecku nadano imię Jezus (Jeho-suah[Bóg zbawia] ).
Jezus Chrystus żył na ziemi 33 lata, zmarł śmiercią męczeńską na krzyżu
i po trzech dniach Zmartwychwstał.
Ostatnie 3 lata swego ziemskiego życia poświecił na nauczanie o Przykazaniu Miłości: „Będziesz miłował Pana Boga swego ze wszystkiego serca swego, ze wszystkich sił swoich,
a bliźniego swego, jak siebie samego”.
Wszyscy, którzy zechcą żyć według tego przykazania, będą żyć wiecznie w Królestwie Bożym.
Jego uczniowie - apostołowie opisali życie i naukę Jezusa w czterech ewangeliach, które z listami apostolskimi tworzą Nowy Testament i wraz
ze Starym Testamentem są świętą księgą chrześcijan.
Jezus wskazywał, że źródłem radości życia i prawdziwej wolność ducha jest ufne powierzenie Bogu samego siebie i swoich spraw.
Jest to również droga do osiągnięcia życia wiecznego w Królestwie Bożym,
co udowodnił swoim Zmartwychwstaniem.
Jezus zachęcał ludzi - swoich braci aby naśladowali jego postępowanie
i nie odwracali się od Boga – ich wspólnego Ojca.
Nauczył ich Modlitwy Pańskiej „Ojcze nasz”, której Bóg Ojciec zawsze wysłuchuje.
Chrystus nie należał do ascetów, którzy udręczają swoje ciało postami, wyrzeczeniami, pokutą i umartwieniem.
Często przebywał z ludźmi, uzdrawiał ich i spożywał posiłki ze wszystkimi
bez względu na to, kim byli. Uważnie słuchał ich radosnych albo bardzo bolesnych zwierzeń.
Chrześcijanie czasami nie rozumieją postawy Jezusa i wolą naśladować Jana Chrzciciela - jego surowość i nawoływanie do pokuty.
Nauczanie Jezusa jest zrozumiałe dla każdego, kto pragnie być szanowany
i błogosławiony .